بررسی تأثیر محرومیت از خواب بر عملکرد قلبی و پاسخ دهی قلب به آسیب ناشی از ایسکمی- پرفیوژن مجدد در موش های صحرایی نر

مقدمه: بین محرومیت خواب و بیماریهای قلبی عروقی ارتباط وجود دارد. بنابراین هدف مطالعه حاضر بررسی اثر محرومیت خواب بر عملکرد قلبی و پاسخ دهی قلب به آسیب ناشی از ایسکمی-پرفیوژن مجدد (ir) در موش های صحرایی نر بود. روش بررسی: موش های صحرایی نر ویستار به 2 گروه کنترل و محرومیت خواب (به مدت 4 روز با مدل سکو) تقسیم شدند (8 رت در هر گروه). قلب حیوانات با دستگاه لانگندرف به مدت 30 دقیقه ایسکمی گلوبال و 45 دقیقه پرفیوژن مجدد دریافت کردند. متغیرهای همودینامیکی بطن چپ شامل فشار انتهای دیاستولی، اختلاف فشار سیستولی با دیاستولی، قدرت انقباضی و همچنین تعداد ضربان قلب در طول مطالعه اندازه گیری شدند. در انتهای ir متابولیت های اکسید نیتریک (no) قلبی و در ابتدای پرفیوژن سطح لاکتات دهیدروژناز (ldh) و کراتین کیناز قلبی (ck-mb) مایع کرونری اندازه گیری گردیدند. یافته ها: در گروه محرومیت از خواب سطح پایه فشار انتهای دیاستولی (19%)، حداکثر قدرت انقباضی در واحد زمان (18%) و حداقل قدرت انقباضی در واحد زمان (21%) کمتر و تعداد ضربان قلب (32%) بیشتر از گروه کنترل بود (05/0>p). بعد از ایسکمی قلب در گروه با محرومیت خواب، افزایش ضربان قلب همراه با کاهش بازگشت عملکرد همودینامیکی مشاهده شد. همچنین سطح no در قلب و مقادیر ldh و ck-mb در مایع کرونری بعد از ایسکمی در گروه محرومیت خواب به طور معنی داری افزایش نشان داد. بحث و نتیجه گیری: قلب موش های صحرایی با محرومیت خواب دارای عملکرد قلبی پایه ضعیف تری بوده و نیز مقاومت کمتری به آسیب ناشی از ir دارند که می تواند به علت افزایش تولید no در قلب بعد از ایسکمی باشد.